Skały wyjących

Yumi

"Nic nie jest, ale może być" Pomyślała nadal mają cwaniacki wyraz pyska. Bezszelestnie podeszła do Fumi i swoim długim ogonem "popchnęła" ją do tyłu. Nie chciała, żeby spadła z urwiska i ta poturlała się do tyłu ;]. - A teraz nic Ci nie jest? - Kolejne pytanie z cichym chichotem. Ojjj... Zawsze trzeba się odegrać.

Fumi

"Ałł moja głowa"Pomyślała. Fumi złapała się za głowę i nagle uszu jej oklapło. Trochę ze smutniała ale zaczęła trzepać głową i już się "naprawiło". Tak na prawdę to Fumi się odegrała a nie Yu. To wszystko zaczęła ale to szczegół.
Szczerze mówiąc Fu podobała się taka zabawa. Zaczęła rozmyślać jaki kawał może zrobić koleżance.

Yumi

-Nad czym tak rozmyślasz? - Zapytała Yumi "pojawiając" się z zupełnie innej strony niż wcześniej... - Ja też chcę wiedzieć... - Powiedziała teraz będąc za Fu. Nie wiadomo jak to robiła. Nie miała żadnych, specjalnych zdolności. Może to po prostu zwinność i szybkość oraz ciche ruchy? Tak, to chyba to. Z pyszczka Yu nie schodził cwaniacki uśmiech. - Wiesz co ? - Zapytała

Fumi

-Ahh... nad wieloma rzeczami rozmyślam.-powiedziała lekko zarozumiale. Czasami bała się Yu gdy ona znikała i naglę się pojawiała zupełnie z innej strony.- Skąd mogę wiedzieć? Nie siedzę Ci w głowie.-powiedziała z lekkim uśmiechem na pysku.

Yumi

-Mam ochotę kogoś podręczyć albo z kimś się pokłócić... To jaki jest nasz cel? - Zapytała teraz znajdując się pod drzewem. - Musimy znaleźć jakąś osóbkę, mającą wysoką samoocenę o sobie... Może tak powiem. I musimy znać jej słabości. - Mówiąc to złapała w łapy ćmę. Uśmiechnęła się szyderczo i spojrzała na swoją zdobycz będącą pomiędzy pazurami.

Fumi

Wilczyca podbiegła do drugiej. Gdy do niej dobiegła położyła łapy na jej plecach i zgięła się w pół.-Poczekaj zmęczyłam się. Mam kolkę.-powiedziała zasapana.-Wiesz to świetny pomysł też miałam taką ochotę. To co kogo "podręczymy".-Fumi zaczęła nadwyrężać swój mały móżdżek.-Od tego myślenia boli mnie głowa-mówiąc to Fu roześmiała się.

Yumi

-Czym Ty się zmęczyłaś? - Zapytała rozbawiona. - Zawsze miałaś problemy z myśleniem. - Yumi powiedziała to tonem, jakby nie żartowała tylko mówiła szczerą prawdę. - Nie wiem... Musimy kogoś znaleźć. Ale kogo? - Zapytała. Wyślizgnęła się z pod łap Fumi i zręcznie wskoczyła na gałąź, na której leżała wcześniej. Wstała na nie nie chwiejąc się, z góry spoglądała na Fu.

Nie mam weny -.-

Fumi

Gdy Yu jej się wyślizgnęła Fumi automatycznie poleciała na pysku. -Zmęczyłam się biegiem. Dzięki, że traktujesz mnie jak nierozumną osobę.
-.-' Ja też nie mam pojęcia kogo... Nie patrz na mnie z góry.-zarzuciłą żartem.

Yumi

-Chodźmy nad Bursztynowe Morze ! - Krzyknęła z niby nutką radości i nadziei w głosie. W jej głowie roił się plan. Chciała znaleźć kogoś, podręczyć, zapewnić sobie rozrywkę. Troszkę jej się nudziło i o to chodziło, żeby zapełnić sobie wolny czas jakimś zajęciem.

Fumi

-OK.Możemy iść nad Bursztynowe Morze mi to wszystko obojętne.-krzyknęła i pobiegła w stronę lasu.Zniknęła w krzakach.

Yumi

-Czekaj na mnie ! - Krzyknęła za Fumi i pobiegła za nią. Przez pierwsze parę chwil było ją jeszcze widać, ale potem zniknęła za drzewami i innymi zaroślami. Nie było jej widać, jakby rozpłynęła się w powietrzu...

z.t

Roan

Szczeniak przyszedł na wielką skałę rozmarzony we własnym świecie. Szedł tak przed siebie i powolnym krokiem dotarł w końcu na jej skraj. Czy był świadomy tego, że spada właśnie w dół? Chyba nie. A może jednak? Szczeniak chciał umrzeć we własnym świecie. W świecie, który nigdy nie był realny,lecz był piękny. Zataczał się z dół i spadł w końcu. Ciało nie wydało dźwięku. Żadnego. Zupełnie jakby szczeniaka nigdy tu nie było. Tylko jego niewinna duszyczka wyłoniła się z dołu i rozpłynęła się w powietrzu. Duszek odszedł z tego miejsca.

Siomha Lorcan

Siomha biegła przez gęsty las, zwinnie wymijając drzewa. Chciała być daleko od swoich myśli, mimo, że było to niemożliwe i dla tego biegła wciąż dalej i dalej. Znała to miejsce... chyba. Czuła wyjący wiatr, więc urwisko było już bardzo blisko.
Dobiegła do skraju skały i zatrzymała się. Zawyła dziko, głośno, donośnie, żeby cała kraina usłyszała jej ból.
Rozejrzała się smutnym wzrokiem. To nie było miejsce dla niej. Zbyt szybko myślała, jak by to było skoczyć w dół. Oddaliła się od krawędzi. Powinna była poszukać pomocy, ale u kogo? Kto to zrozumie?
Wilczyca bezgłośnym krokiem opuściła teren.

Zumi

- pojawila sie jako nowa wilczyca i polozyla sie patrzac w niebo -

Eshe

/Zumi! Post ma zawierać minimum 15 słów! Uh.. przeczytaj regulamin./ sry za off..

Zumi

em dziekuje ale ja tu nowa wrazie czego jeszcze raz przepraszam cie
- sposcila glowe i odeszla samotne -

Naomi

Ada weszła tutaj delikatnie stawiając swoje małe łapki na ziemi. Chciała trochę pobyć sama.. przynajmniej tak się jej zdawało. Nie była pewna... czy to odpowiednie miejsce. Położyła się pod jednym z drzew i zamknęła oczy. Czekała na coś? Może na kogoś?

Shire

Shire powolnym krokiem podszedł do jednej ze skał. Próbował zapalić paierosa, ale zapalniczka odmówiła mu posłuszeństwa. Pstrykał małym urządzonkiem zawzięcie mrucząc pod nosem brzydkie słowa i to samo zdanie: "Głupi ludzi, i ich głupie wynalazki!". W końcu zapalniczka ustąpiła i Shire podpalił końcówkę papierosa. Spojrzał w bok i ujrzał młodą brązowo - szarą wilczycę. Wypuścił dym w bok i uśmiechnął się przepraszająco. W końcu się zdenerwował nie chciał mówić tak, jak nie wypada dżentelmenowi.

Renna

Wadera pojawiła się tutaj, krocząc powoli. Usiadła i spojrzała w gwiazdy. Skinęła łbem innym. Westchnęła ciężko. Zaczęła nucić pod nosem piosenkę. Nikt tego nucenia jednak nie usłyszał.

Naomi

Ada dostrzegła w oddali wilka.. którego już gdzieś widziała. Zapamiętała tego papierosa w jego ustach. Zastanawiała się co to jest. I dlaczego on to cały czas trzyma w pysku. Co mu to daje. Może pomaga mu w jakiś sposób. MOże pomoże też Adzie. Ada podbiegła do nieznajomego i pytającym spojrzeniem wskazała na papierosa.