Płonąca polana

Salome

Jest to nie najzwyklejsza polana. Dookoła niej, ustawione w kręgu stoją wielkie, potężne drzewa. Ale nie są one normalne. Płoną żywym ogniem. Ale nie spalają się. Tworzą dookoła łąki ognisty krąg. W nocy widok ten zapiera dech w piersi.
Na samym środku ustawiony jest wielki głaz. Na nim może spocząć egzaminator, tak jak odpowiadająca. Ale jeśli chodzi o szacunek, to "sprawdzająca" powinna zająć owe miejsce.
Na łące rosną tylko czerwone i pomarańczowe kwiaty. Kolory ognia. Ogień to moc. Zabiera, ale także daje.
----
Salome z prawie niewidocznym uśmiechem na pysku weszła na teren swojej watahy. Obejrzała sobie dookoła polanę i usiadła na przeciwko miejsca, z którego weszła. Czekała na egzaminatora, bądź egzaminatorkę. Dzisiaj był ważny dzień. Zdawała na Szpiega. Bycie Młodszym Szpiegiem, nie może być wieczne, prawda?
Ze spokojem czekała. Cierpliwość to cecha, którą nabyła w trakcie swojego dłuższego już życia. Nie urodziła się z nią. O nie...

Kalina

Kalina pojawiła się na polanie, która jej zdaniem nie wyglądała zbyt zachęcająco do spędzania czasu. Jednak obowiązki to obowiązki i musiała zająć się tym, czym powinna.
- Witam - powiedziała na widok spotkanej wcześniej wilczycy, w podobnych zresztą warunkach. Tylko w innym, bardziej przyjaznym miejscu. - Salome, tak? Widzę, że pniesz się coraz wyżej - rzuciła, siadając na przeciw samicy i spoglądając na nią zmęczonym spojrzeniem.

Salome

Spojrzała z uśmiechem na otaczające ich drzewa. Z satysfakcją? Ale z jakiego powodu. Aaa... Że na tych pięknych terenach watahy Ognia, był takie urokliwe miejsca jak te.
Gdy przeniosła swój wzrok na nowo przybyłą egzaminatorkę, przybrała poważny wyraz pyska. Musiała być odpowiedzialna. MUSIAŁA zdać ten test. Tylko dla siebie. I żeby zasłużyć się swojej watasze.
Pokiwała głową i powiedziała:
- Witam, Kalino. Tak. Dzisiaj zdaję na Szpiega watahy Ognia. -

Kalina

Kalina kiwnęła głową.
- Powiedz w takim razie, co skłoniło cię do przystąpienia do tego testu akurat teraz - zadała pierwsze pytanie. Nie miała prawie wcale siły, czuła się wyczerpana i nie podobało jej się to uczucie. Zdecydowanie zasługiwała na chwilę relaksu. Ale na zewnątrz pozostawała wciąż niezbyt przejętą czymkolwiek demonicą. Musiała tylko doprowadzić ten egzamin do końca i będzie mogła wrócić do domu.

Salome

Samica spojrzała na samicę uważnym wzrokiem i odpowiedziała cały czas patrząc jej oczy. Była przygotowana na jej wszystkie pytania. Musiała być. Udowodni sobie, że potrafi. Tak więc odpowiedziała:
- Dlaczego teraz? Dlatego, że chciałabym rozpocząć nowy rozdział w moim życiu. Nie dawno zdawałam na Betę, ale mój test zakończył się dla mnie porażką. Dlatego także chciałabym iść małymi kroczkami. Teraz posiadam rangę Młodszego Szpiega. A wyższa ranga, to na razie Szpieg. Jeśli ją zdobędę, poduczę się jeszcze bardziej i spróbuję "walczyć" o Dowódcę. Stawiam sobie wysoką poprzeczkę, wiem. Ale jeśli coś postawie sobie na cel, to muszę to osiągnąć. -
Kiwnęła głową i spokojnie poprawiła się na swoim szanownym zadku.
Jesień była zimna, ale na tej polanie bił gorąc od płonących drzew. Na myśl mogły powrócić wspomnienia rodzinnego ogniska.

Kalina

- Co osiągnęłaś od naszego ostatniego spotkania? Jaki postęp zrobiłaś, że postanowiłaś wspiąć się na wyższą rangę? - zapytała, notując w głowie tylko sobie znane informacje. Na pierwsze pytanie odpowiedź chyba była dobra, ale tu akurat nie można było popełnić żadnego błędu. W końcu czyichś motywacji i decyzji nie może oceniać i nie ma zamiaru tego robić.

Salome

Salome zanotowała sobie w głowie pytania. Przyzwyczajenie bycia Młodszym Szpiegiem. Taka już była. Dokładna.
- Gdy spotykałam się z wilkami, próbowałam w trakcie rozmowy dowiedzieć się o nich różnych, ważnych rzeczy. Przyzwyczaiłam się do zadawania pytań. Bardzo to lubię. A dla szpiega, to bardzo pozytywna cecha.
Jak już mówiłam, starałam się o rangę Bety, ale okazało się to dla mnie na razie za trudne. Na pewno gdy zdobędę więcej doświadczenia to postaram się o nią znowu.
Chodziłam po Krainie i zdobywałam doświadczenie. Więcej analizowałam, myślałam, pytałam, mniej mówiłam o sobie czy przyjaciołach. Byłam bardziej tajemnicza. - Odpowiedziała patrząc na mądre ślepia egzaminatorki.

Kalina

- Czym twoim zdaniem różnią się obowiązki Szpiega od Młodszego Szpiega? - zapytała, mrużąc lekko oczy. Listopad był dość zimnym miesiącem, jednak obecność na płonącej polanie wystarczająco dawała o tym zapomnieć. Kalina byłaby wdzięczna, gdyby mogła jak najszybciej opuścić tak niekomfortowe miejsce, jednak wciąż starała się nie dać tego po sobie poznać i obiecywała doprowadzić ten test do końca na tym samym poziomie, co każdy inny.

Salome

Odrzuciła cieniowaną grzywkę, której niesforne kosmyki opadały złośliwie na niebieskie ślepia Salome. Ta przymrużyła lekko oczęta i odpowiedziała spokojnie, ale z lekkim uśmiechem:
- Na pewno Szpieg musi być o wiele bardziej doświadczony niż Młodszy Szpieg. Musi się uczyć i być na każde wezwanie Dowódcy Szpiegów, Alfy oraz Bety swojej watahy.
Musi być uważny i kodować sobie w głowie wszelakie informacje o innych wilkach i watahach.
Jeśli chodzi o cechy wilka z rangą Szpiega. Szpieg powinien być silny, by nawet gdyby go torturowano, nie zdradziłby tajemnic watahy, powinien być opanowany, starać się nie wychodzić przed szereg, raczej trzymać się z boku, trzymać język za kłami i umieć kłamać oraz powinien być inteligenty, pomysłowy, umieć szybko interpretować fakty i mieć trzeźwy umysł, powinien potrafić stawić się w sytuacji innych i być wiernym swojemu zwierzchnikowi. Panować nad emocjami, być zwinnym, szybkim, umieć się schować, ukryć, zamaskować swój zapach... - Dużo wiedziała o profesji Szpiega. Ale czy dobrze, odpowiedziała na to pytanie, wie tylko egzaminatorka.

Kalina

- Co byś zrobiła, gdybyś była na misji z dwójką młodszych szpiegów, ale jeden z nich okazałby się zdrajcą i chciał ukraść transportowane przez was dokumenty i przekazać je władzom wrogiej watahy? - zapytała jedno z pytań teoretyczno-praktycznych, których tak bardzo nie lubiła wymyślać. Ale czym by były testy bez tej części, którą wszyscy tak lubią?

Salome

Kiwnęła głową na znak, że zaraz ma odpowiedzieć na to jakże trafne pytanie:
- Dla żadnego zdrajcy nie ma litości. Gdybym wykryła takie oszustwo, na pewno skontaktowałabym się z Dowódcą, a on powiedziałby mi co robić.
Gdybym jednak wszystko miała wszystko robić sama to... Uniemożliwiłabym zdrajcy ucieczkę oraz zakneblowałabym go. Potrafię być bezlitosna. Ale nie zabiłabym go od razu. Chyba, że dostałabym taki rozkaz.
Ale wracając do rzeczy. Przetransportowałabym go do Dowódcy. A on zadecydowałby co zrobić. -
Poprawiła się na ziemi i spojrzała na egzaminatorkę.

Kalina

Wadera nieznacznie kiwnęła głową.
- Kiedy ostatnio się spotkałyśmy, byłaś samotniczką. Teraz, tak jak wspomniałaś, dołączyłaś do watahy ognia. Czy zmieniło to twoje wartości i motywację w zostaniu szpiegiem? - zapytała, wciąż siedząc nieruchomo na przeciwko wilczycy w oczekiwaniu na odpowiedź na jej pytanie.

Salome

Salome nieznacznie potarła swoją magiczną bransoletkę. Ale nie na tyle, aby "odblokować jej magiczną moc". To chyba tylko z nerwów.
Wzięła lekki oddech i odpowiedziała na zadane przez egzaminatorkę pytanie:
- Tak. Teraz chce przyłożyć się do życia mojej watahy Ognia. Pragnę, aby była silniejsza. Chciałabym mieć kogoś na kim mogę się wspierać. A takimi osobami są "bracia" z watahy.
Chce wykonywać rozkazy zadane przez kogoś bardziej doświadczonego ode mnie. I zdobyć w tej osobie mentora, który nauczy mnie wszystko co wie. -
Odsunęła łapę od bransoletki i oblizała czarny nosek.

Kalina

Samica pokiwała głową.
- Dobrze. Twoje odpowiedzi były tym razem niemal bezbłędne, więc zdecydowanie podniosłaś swój poziom od ostatniego testu. W takim razie nie widzę przeszkód, żebyś mogła pozostać pełnoprawnym szpiegiem - powiedziała. - Zdałaś. Mam nadzieję, że będziesz jednak szkolić się wciąż bardziej, tak jak powiedziałaś.

Salome

Samica wstała, ukłoniła się lekko i powiedziała:
- Dziękuje. Nie zawiodę. Na pewno. -
Po czym powoli zaczęła odchodzić. Ale gdy już miała opuścić to urokliwe miejsce powiedziała do samicy:
- Jeszcze się spotkamy Kalino. Na pewno. -
Z uśmiechem odwróciła się i odbiegła.
z.t

Kalina

- Kto wie - odpowiedziała Kalina, również podnosząc się. Dokąd teraz? Czyżby na kolejny test? No, nic lepszego nie mogła sobie wymarzyć na miłe spędzenie jesiennego dnia, zdecydowanie. Ale obowiązki, to obowiązki i nie mogła nic z tym zrobić, że musiała przeznaczyć trochę czasu innym. A popyt na rangi w tym sezonie okazał się być duży.

zt.