Złocista rzeka.

Kyuubi · Gość

Chociarz to miejsce nazywa się 'Złocista rzeka' wcale nie ma związku z wyglądem otoczenia. Jest to 'rzeka' lawy która płynie przez wysuszone trawy. Miejsce dla członków stada. Temperatura nigdy nie ulega tu zmianom. Czasem 'rzeka' wylewa się na polanę.

Nuthrien

Wilczyca podeszła do rzeki i rozejrzała się dookoła jednak nikogo nie ujrzała. W nadziei ze ktoś kiedykolwiek tu przyjdzie położyła się obserwując wolno płynąca lawę.

Diamond

Przyszła tu po wizycie u Sasuke i położyła się zamyślona na ziemi. Patrzyła w niebo a myśl o nim nie dawała jej spokoju.

Artemis

Przyszedł powoli, dręczony bólem. Dochodził do siebie bardzo powoli. Ujrzał wilczycę... Przebijając przez ostre sygnały bólu starał sobie przypomnieć jej imię. Podchodząc, wysilił się na bardzo delikatny uśmiech.

Diamond

Uniosła wzrok i zobaczyła Sasuke, uśmiechnęła się - Kogo me oczy widzą...Witaj Sasuke - usiadła i zawinęła ogon wokół łap. Zauważyła, że coś go boli...wyczuwała takie rzeczy. - Dobrze się czujesz - spytała i przechyliła łeb na lewo lekko zmartwiona.

Artemis

- Witaj...- jej imię mu umknęło. Podobnie jak wiele innych rzeczy. Chciał jej coś powiedzieć, ale jego bombardowany sygnałami bólu mózg się w tym wszystkim pogubił.
- Nie... Nie bardzo- wystękał, zakrywając oczy łapami.

Diamond

Podeszła do niego i przesunęła jego łapy patrząc mu w oczy. Widziała, że to one są sprawcą jego bólu. - Jak mam ci pomóc? - patrzyła zmartwiona nie wiedziała co robić.
- Wiem, że gdy jesteś zły twe oczy są czerwone, gdy jesteś normalnym wilkiem, który mi się podoba są niebieskie. - stwierdziła. - Co mam zrobić? - dopytywała się.

Artemis

- Uciekaj, gdy robią się czerwone- powiedział wprost. Nie mógł przecież jej opowiedzieć, od czego owe zmiany zależą. Sama zrozumie, jeśli będzie jej na tym zależało.
- Diamond... Masz na imię Diamond- wyszeptał, zakrywając ponownie oczy.

Diamond

- Nie pamiętasz mnie? - odsunęła się od niego trochę dalej. - Jak mam ci pomóc? - ponowiła pytanie. Domyślała się od czego te zmiany zależą, ale nie wiedziała czy jej domysły są słuszne. Chciała mu pomóc. - Nie będę przed tobą uciekać - dodała poważnie.

Artemis

- Muu...Musisz- powiedział.
- Nie chcę Cię krzywdzić, jesteś z Ognia zrodzona. Więc posłuchaj. Ja wtedy nie jestem sobą- mówił łagodnym tonem, by po chwili warknąć:
- Dorwę tę lisicę! Noc zadrży!- charkot wydobywający się z jego gardła był niezbyt przyjemny. Czerwony błysk oczu jednak gasł, by znów mogły pokazać swą niebieską barwę.
- Przepraszam Cię Diamond, pamiętam, ale... - wystękał, drapiąc oczy.

Diamond

Trochę się zdenerwowała tym co mówił i myślała - Musi być jakiś sposób żeby ci pomóc - przysunęła się do niego. Wbiła wzrok w jego niebieskie teraz oczy - Nie umiałabym nawet przed tobą uciec...Sasuke...-przerwała, jej oczy teraz migały wlepione w niego. Była tak blisko, że czuła jego oddech.

Artemis

Jęknął głucho. Kiedy łapy przestały drapać mu ślepia, wyjrzały piękne i błękitne. Wilk dyszał- wygrał kolejną walkę z bólem. Wyglądało na to, że teraz przez dłuższy czas będzie 'grzeczny'. Pokonał zło, na jakiś czas.
- To nie zależy ode mnie- powiedział cicho, patrząc jej w piękne, fioletowe oczy.

Diamond

- Zauważyłam - wyszeptała z delikatnym uśmiechem. - Nie patrz tak na mnie - zawstydziła się trochę, jego spojrzeniem lecz wciąż nie oderwała wzroku. Co tak ją przyciągało do niego?

Artemis

- A dlaczego to Ty tak na mnie patrzysz? Tak żałosny jestem?- zapytał, unosząc łeb do normalnego poziomu. Otrzepał się z ziemi.

Diamond

- Żałosny, nawet mi to przez myśl nie przeszło, ale jak chcesz - odsunęła się od niego. Położyła na brzegu rzeki i wbiła wzrok w dal. Machała co jakiś czas ogonem a delikatny wietrzyk rozwiewał jej grzywkę.

Artemis

Popatrzył za nią. Czyżby ją uraził? Poszedł za nią kawałek, stanął za nią.
- Wczoraj pogodziłem się z myślą, że moja partnerka nie wróci- szepnął do niej. Była już dla niego przyjaciółką.

Diamond

- Przykro mi - odrzekła wciąż patrząc gdzieś daleko.
- Też to niestety przerabiałam...może dlatego nie przepadam za wilkami z Nocy. - dodała. Zawinęła ogon wokół czegoś, była to jego łapa. Wtedy spostrzegła, że stoi za nią.

Kristal · Gość

Weszła powoli lubi odwiedzać nieznajomych, usiadła przy rzece i czekała, aż ktoś ją zauwarzy, siedziała w cieniu drzewa i czekała.

Artemis

Nie zauważył nocnej wilczycy. Lepiej dla niej- jeszcze może uciec.

- Diamond... Jesteśmy zbyt podobni do siebie- powiedział cicho.
- Jakbym znalazł bratnią duszę.

Diamond

Wstała i spojrzała przez bark na wilczyce, która tu przyszła. - Czego szukasz na terenie watahy Ognia? - spytał głos jakby niesiony przez wiatr.
Nic nie odpowiedziała mu tylko otarła się o niego przechodząc obok i idą w kierunku wilczycy.