Test Lei na Pomocnika Lekarzy

Lea

Niewielka oaza położona na środku gorącej, suchej pustyni jest jedynym miejscem, gdzie można znaleźć jakiekolwiek życie. Mała, porośnięta różnymi roślinami polanka otoczona kilkoma drzewami, skryta jest w cieniu ich koron. W samym centrum owej polanki znajduje się sadzawka z czystą wodą. W tym właśnie niezwykłym miejscu ma zostać przeprowadzony test Lei na Pomocnika Lekarzy.

Lea powolnym krokiem szła przed siebie. Była nieco zestresowana - w końcu od dziecka marzyła by zostać Lekarzem. Powtarzała sobie w głowie wszystkie najważniejsze rady, jakich udzieliła jej kiedykolwiek matka, jednak było to tak dawno, że wilczycy trudno było je sobie przypomnieć. A może były to skutki zdenerwowania? Czarna wadera usiadła nieopodal sadzawki w oczekiwaniu na Egzaminatora.

Reneesme

Przyszła w owe miejsce, jak zwykle znudzona i nie zbyt pełna życia. Spojrzała na waderę i bez żadnego wyrazu usiadła na przeciwko niej.
-Witam. A więc pomocnik lekarza.. - mruknęła ponuro, aczkolwiek niezwykle spokojnie.
-Zacznijmy od razu. Dlaczego właśnie ten zawód? -

Lea

Lea skinęła głową Alfie, po czym od razu przeszła do odpowiedzi:
- Moja mama była Lekarką, tak jak i babcia. Obie świetnie znały się na tym fachu, więc uczyły i mnie. Chociaż byłam jeszcze szczeniakiem, to nadal pamiętam wiele z ich rad. Uważam więc, że się do tego nadaję. Ponadto, chciałam szkolić swoją wiedzę, by móc pomagać innym. Na moich oczach zmarło kilka osób, których nie mogłam uratować, między innymi mój ojciec. - mimo, że wilczyca mówiła o śmierci własnego taty, czego niegdyś by nie umiała była spokojna i opanowana. - Nie chciałabym, by w przyszłości dochodziło do takich rzeczy. Nie mówię oczywiście, że uda mi się uratować wszystkich przed śmiercią, ale zwiększając ilość lekarzy w stadzie moglibyśmy zwiększyć też szanse na wyleczenie większej ilości chorych. Znam się, między innymi na roślinach, umiem też założyć opatrunek, zdezynfekować ranę, i tym podobne. - powiedziała.

Reneesme

Zmrużyła oczy. To była dobra, wyczerpująca odpowiedź. Wilczyca wiedziała z czym przyszła do Alfy, najwidoczniej była pewna siebie, znała się na fachu.
-Dobrze. Powiedz mi, co zrobisz gdy otrzymasz przypadek rozszarpania gardzieli, z dość głęboką raną. Poszkodowany majaczy i nie może się uspokoić, szarpie się. Twoje ruchy muszą być specyficzne. Ofiara nie zamierza Ci wcale pomóc w uratowaniu swojego życia. Mocno krwawi. -

Lea

- Jeżeli ofiara szarpie się, należy zacząć od związania jej. Rzecz jasna nie mam na myśli brutalnego związania linami, tylko ostrożnie przywiązać pacjenta do łóżka. - zaczęła Lea. - Potem należy odkazić ranę. Czynność ta jest krótka, ale konieczna, by nie wdało się zakażenie. Jeżeli ofiara bardzo cierpi, można ją znieczulić, i w przypadku kiedy majaczy podać środki uspokajające. Jeśli jest to możliwe ranę należy zaszyć, a następnie opatrzyć. Jeśli nie - tylko opatrzyć. Najlepiej jest ją odizolować gazą lub bandażem, a następnie lekko uścisnąć opatrunkiem. I na tym by się skończyło. Ponadto, pacjenta należałoby zostawić na obserwacji, póki rana nie zagoi się chociaż trochę - opatrunek zmieniać kilka razy dziennie, by zapobiec zakażeniu. Potem wystarczy raz dziennie. - zakończyła wilczyca swoją wypowiedź wyobrażając sobie całą sytuację.

Reneesme

Uśmiechnęła się nieco wrednie, w jej mniemaniu był to wyraz zadowolenia z danej jej odpowiedzi.
-Bardzo dobrze.. Jednak związanie pacjenta może często łączyć się z tym, że sam może zrobić sobie krzywdę - gdy w owym czasie szarpie się lub ma mocne drgawki. - poprawiła ją, by wypowiedź była kompletna.
-Szczeniak jet słaby i nie ma zbyt dużej szansy na poprawę. Co wtedy stwierdzasz? Co mówisz rodzicielce? Czy ratujesz go mimo wszystko, mimo tego, iż nie ma szans na przeżycie? -

Lea · Wysłany: Wto 18:32, 01 Mar 2011 Temat postu:

- Wyznaję zasadę, że należy ratować życie drugiej osoby, mimo wszystko. Należy zrobić szczeniakowi badania, podjąć jakieś próby. Ale jeśli nie ma na przeżycie żadnych szans, i jest to stwierdzone w stu procentach, to uważam, że nic się nie da zrobić. Poinformować rodziców dziecka, oczywiście trzeba. - powiedziała spokojnie Lea. - Chociaż to zapewne szok.

Reneesme · Wysłany: Pią 11:36, 04 Mar 2011 Temat postu:

-Racja.. - ponownie przyznała waderze słuszność. Cóż mogłaby jeszcze powiedzieć? Lea była bardzo dobrze przygotowana.
-Znasz zioła, wymień najważniejsze, które stosowane mogą być w różnych przypadkach. Uwzględnij również jakich. - to pytanie musiało paść. Czymże byłby medyk bez swojej wiedzy.

Lea · Wysłany: Pią 16:02, 04 Mar 2011 Temat postu:

- Roślin leczniczych jest wiele, więc można by długo wymieniać. Podam kilka przykładów. Na żołądek, na przykład dobra jest herbata z mięty, choć teraz używa się nieco nowocześniejszych środków. Dobrze na proces trawienia wpływa także rzepik pospolity, a raczej napar z tejże rośliny. Do leczenia niektórych chorób oskrzeli, chorób neurologicznych nadaje się bieluń, jednak jest on również trujący, więc należy go używać jedynie pod nadzorem lekarza. - powiedziała Lea przypominając sobie w myślach listę roślin leczniczych i ich zastosowanie. - Kolejną rośliną leczniczą jest babka lancetowata. Znajduje ona zastosowanie jako lek przeciwzapalny w jamie ustnej, gardle i przewodzie pokarmowym. Bez czarny działa między innymi przeciwgorączkowo, wzmacnia też naczynia krwionośne. Jako jako środek przeciwzapalny i przeciwskurczowy układu pokarmowego używać można olejku ze zwykłego rumianku... - wymieniała dalej wilczyca, nie wiedząc czy ma mówić jeszcze, czy już dać sobie spokój.

Reneesme · Wysłany: Pią 17:36, 04 Mar 2011 Temat postu:

-Widzę, że jesteś dobrze, a nawet bardzo dobrze przygotowana. Mam nadzieję, że zarówno owa teoria jak i nowe doświadczenia pomogą Ci w rozwijaniu kierunku Twojego nurtu.. Gratulacje. - skwitowała szybkim tempem i bezbarwnym tonem, po czym po prostu odeszła. Miała na głowie tyle spraw..

Lea · Wysłany: Pią 17:56, 04 Mar 2011 Temat postu:

Lea skinęła głową. Nie umiała kryć radości - w końcu była o krok dalej do osiągnięcia swojego największego marzenia. Szybkim, wesołym krokiem oddaliła się za Alfą z tego miejsca. Teraz miała w końcu obowiązki. Musiała zacząć choćby w tej chwili.