Północne Wycie - Obrada IV

Taimi

Taimi spojrzała na Bethę. No proszę, miała coś do niej. Tylko dlatego, że była młodszą i jest tu na tyle krótko, że nie zdążyła wykazać się męstwem czy czymkolwiek innym, co by zadowoliło fioletową waderę. Cóż, z resztą ją by nie zadowoliło nic, co nie było związane z nią samą. Uśmiechnęła się przebiegle i odsunęła w stronę zawistnej wilczycy wszystkie zgromadzone kamyki.
- Masz. I się nimi udław. Nie potrzebuję skrzydeł. I bez nich jestem więcej warta niż taka zadufana w sobie egoistka, którą jesteś Ty. Czuj się zaszczyconą, choć beznadziejnie i obrzydliwie zazdrosną o to, że taki nikt jak ja cieszy się tak wielkim powodzeniem. - słowa przepełnione jadem, choć wypowiedziane spokojnie. Wstała i ruszyła w stronę wyjścia. Mijając Alphę, szepnęła, skinąwszy jej głową:
- Przepraszam... za popis dobrego wychowania i tego, że tak obrzydliwie zagęściłam atmosferę. - i już jej nie było. Tak bardzo chciała teraz z kimś pogadać... Najchętniej z bratem.. Ale gdzie go znaleźć? Dawno się nie pokazał ...

zt

Carly

Wadera strzepnęła uchem, oblizując po raz kolejny niespokojnie nos. Skinęła łbem to Taimi. Zerknęła na Viktorię wzrokiem pełnym wyrzutu, po czym otuliła się ogonem. No, właśnie. Takie to obrady, jak się wkradają takie osoby w hierarchię.

Armor

Nikanor zachichotał. A był to chichot zaczerpnięty z najciemniejszych czeluści piekieł, naładowany sporą ilością negatywnej energii, która to zawsze gościła w poszarpanej i potępionej duszy wilka... Wywnioskował on bowiem, że Viktorii chyba nikt w stadzie nie lubi, a jej wydaje się, że jest inaczej. Trochę to smutne, jednak dla socjopaty dość zabawne, stąd właśnie chichot. Ciekawiło go tylko, czemu fioletowa jest Betą, skoro nikomu się to nie podoba?

Carly

Ano, właśnie. Niezostanie Betą byłoby niesprawiedliwością. Ale cóż było robic.. ? Gdyby jej nie było, Alfa by sobie sama ze wszystkim nie poradziła, z całą pewnością. To jest po prostu.. po prostu.. mus to mus.

Noem

Głupi, mały wilczek zawędrował na zebranie udając dorosłego. Nie wiedział jeszcze, iż istnieje coś takiego jak Alpha. czy Betha tak więc przetarł oczy i usiadł obok Carly, gdyż uznał, że miejsce obok niej będzie najodpowiedniejsze.
- Dzień dobly - odparł, po czym uśmiechnął się. Wcale nie robił tego specjalnie, bo w końcu był tylko dzieckiem.

Viktoria

Viktoria również wyczuła obcy zapach. Zaraz! Ona zna ten zapach! Toż to Caro - jej wróg. Później powie co o niej wie. Spojrzała na Taimi i jej czyny. Magiczka przygryzła wargę. Poczuła, że w jej oku kręci się łza. Odsunęła kamyki młodej, tam gdzie wcześniej była ich właścicielka. Musi ją znaleźć i przyprowadzić.

Armor

Nikanor spojrzał na Viktorię. Więc teraz się pewnie rozpłacze, żeby pokazać jak bardzo jej przykro, źle i jak niedoceniona i samotna się czuje. Ciekawe, czy wilki z jego nowej watahy okażą się na tyle głupie, aby dać się nabrać i czy fioletowej uda się ich wziąć na litość. Oj, teraz tym bardziej nie wiedział, czemu takie stworzenie zajmowało tak ważne stanowisko. Może po prostu starali się wcisnąć kogoś na siłę? Ciekawe czy on nadawałby się na Betę... Na myśl o tym Nikanor wybuchnął głośnym i niekontrolowanym śmiechem. Ależ czasem miewa pomysły!

Viktoria

Viktoria spojrzała na drogę, która prowadzi do wyspy, na której jest obrada. Próbowała dostrzec gdzieś na horyzoncie postać brązowej wadery. Odwróciła wzrok. Zaraz powinna przyjść. Obrzuciła szarego wilka chłodnym spojrzeniem i podeszła do szczeniaka.
- Witaj, mały. Jeśli dobrze myślę Twoją mamą jest Kanna. - I posadziła wilczka obok rodzicielki. Podała młodemu trzy kamyczki. - Jest głosowanie. Cztery wilczyce chcą zdobyć skrzydła. Wiem, że możesz tego trochę nie rozumieć, ale zagłosuj na tą lub te, które Twoim zdaniem zasługują na te cuda natury. Kanno, Szino, Lethie i Sidney'u - wy też zagłosujcie - powiedziała spokojnie i usiadła z powrotem na swoim miejscu. Zaczęła liczyć głosy.

Taimi

Powoli wyłoniła się zza horyzontu. Zjawiła się, niczym niepyszna. A sercem jej targała masa sprzecznych uczuć, umysłem milion myśli, ciałem wiele drgawek. Powoli wkroczyła na teren obrady. Skinęła ponownie łbem, jakby witając się po raz drugi. I wbrew temu, co pewien psychopata pomyślał, nie ruszyło nią poczucie, jakoby brano ją na litość. Raczej chodziło o coś znacznie bardziej złożonego, głębokiego. O dumę. Skoro chce pokazać, jak bardzo jest godną służbie wodzie, nie może zachowywać się jak rozkapryszona księżniczka.

Noem

Wilczek spojrzał smutno na fioletową wilczycę. On też chciał mieć skrzydła! Tupnął nóżką i spuścił wzrok, kiedy nagle przed jego szkarłatnymi oczętami ukazały się 3 kamyki. Podszedł to kandydatek nadal ze smutną minką i rzucił na kupkę kamyczków Viktorii jeden, za to że mu pomogła, drugi Effy, a trzeci? Taimi, czy Shinq? Po zobaczeniu liczby kamyków obu wilczyc zdecydował się na podarowanie tegoż głazu białej, skrzydlatej. Odsunął się na swoje miejsce, spuścił łebek i zaczął na ziemi rysować siebie, z dużymi, ładnymi skrzydłami. Nie ma co, Noem naprawdę ładnie rysował.

Stille

Shinq spojrzała z oburzeniem na Viktorię. Pewnie wstyd jej było, najpierw nakłania inne wilki po to, by głosowali na nią, a potem żałuje i robi jej się wstyd. Normalnie jak na przedstawieniu w teatrze. Biała również oddała jej swoje nic nie znaczące już kamyki i westchnęła. Jej marzenie zostało niespełnione. I nigdy się nie spełni. Choćby nie wiem jak się Shi starała, to zawsze szczęście jej umyka. Spojrzała na Carly, zwiesiła łeb na znak zrezygnowania i usiadła gdzieś dalej od innych. Proszę bardzo, niech ta dziwna Beta sobie spełni zachcianki. Wszystko ma dla siebie, lecz o innych wilkach nie myśli. Każdy wilk, duży czy mały ma marzenie. Taimi zasłużyła na skrzydła. Tylko szkoda, że ktoś musiał ją zranić.

Noem

Wilczek był bardzo smutny. Nie dość, że w jego watasze rozpętała się wojna domowa, to on nie mógł dostać skrzydeł. Oblizał się i rysował dalej swoją postać z dużymi skrzydłami, na kawałku ziemi, czy może nawet piasku?

Taimi

Podeszła niepewnie do wilczka, zaglądając przez ramię na to, co namalował. Cóż, serce jej się krajało. Może... może mu te skrzydła bardziej się przydadzą? Jednak nie powiedziawszy nic, zasiadła ponownie przy kupce kamieni.

Szina

- Viktorio, Viktorio, Viktorio. Jesteś jeszcze dzieckiem, które nie rozumie praw, jakimi rządzi się ten świat. Zostałaś magiczką i betą. Dobrze. Powtórzę jednak pytanie jednego z naszych przedmówców - cóż takiego zrobiłaś dla watahy? - ton jej głosu nie był ani gniewny, ani nie miał w sobie wyrzutu. - Rozumiesz już, czemu kazałam Ci zastanowić się nad swoim życiem, gdy poprzednio chciałaś zostać, pożal się Vearni, betą. Teraz każesz, każesz! mi zagłosować. Naucz się szacunku, nim dobra Klio Cię opuści. Ona lubi pokorne wilczyce, nie pełne pychy.
A zresztą, przejdźmy do spraw ważniejszych, bo z tobą sobie porozmawiam przy najbliższej okazji. Jak stara szamanka z nieopierzoną magiczką.
- Wzięła do pyska trzy kamienie i rozejrzała się, jakby zamyślona. Potem wstała i podeszła do osoby, która nie ubiegała się o tę rangę. Do młodziutkiej Ady i upuściła u jej łap kamienie. Potem odwróciła się do niej bokiem, tak, by ogarniać wzrokiem całą watahę.
- Posiadanie skrzydeł jest dość ważne, moi drodzy. Zwłaszcza dla tych, którzy narażają swoje życie dla watahy. O ile wiem, to ta śliczne osóbka jest szpiegiem. myślę, że łatwiej będzie jej walczyć z jedna osobą, niż całą watahą, gdyby ją odkryli. Ale, oczywiście, decyzja nie należy do mnie. - Usiadła obok niej i szepnęła jej cichutko do ucha: - Jeśli nie chcesz, nikt nie będzie Cię zmuszał, nie przejmuj się.
Milczała przez chwilę, po czym, jakby sobie o czymś przypomniała, zwróciła się do alfy.
- Uważam, że powinniśmy przedyskutować z Wiatrem coś, co pewien samiec z burzą hormonów nazwał sojuszem. - Tak, mówiła o Desmondzie, o ich byłej alfie. i jako jedna z nielicznych miała do tego prawo.

Naomi

Ada uśmiechnęła się szeroko. Ona nawet się nie zgłosiła. Znaczy.. chciałaby bardzo mieć skrzydła.. ale przegapiła zapisy. Ocknęła się dopiero w trakcie głosowania. Skrzydła bardzo by się jej przydały. Z wysokości więcej widać oraz dzięki nim Ada mogłaby szybciej zdobywać informacje. Ale niestety... nie zgłosiła się, pewnie głos Sziny nic nie zmieni... Ada spojrzała pytającym wzrokiem na Alfę. Nie wiedziała jak na to zareagować. Po prostu czekała na decyzję.

Viktoria

Viktoria spojrzała smutno na Shinq. Po chwili przeniosła wzrok na stertę swoich kamyczków. Miała dziewięć głosów. Spojrzała na sterty Taimi i Effy. One miały kolejno dziesięć i osiem głosów. Wilczyca uśmiechnęła się znacząco do Taimi. Powinna zrozumieć. później wysłuchała wywodów Sziny. Kazała? KAZAŁA?! Ona nikomu nie kazała głosować. To była prośba wymówiona spokojnym tonem. Wilczyca westchnęła i spojrzała na Kannę, Letha i Sidney'a. Tylko oni nie zagłosowali.

Armor

Viktorio... Z tego co widzę to masz sześć kamieni, a nie dziewięć... >.<

A Nikanor przestał się opętańczo śmiać i przyglądał całej sytuacji z zaciekawieniem. Może i dobrze, że dołączył do jakiejś watahy. Takie rzeczy się dzieją... Zerknął na Szamankę. To tak można? Można zagłosować na kogoś, kto się nie zgłosił? Istotnie, spośród wszystkich obecnych chyba szpieg powinien dostać skrzydła... Któż wygrywał? Młódka, no tak. Ciekawe tylko czemu fioletowa ma tyle głosów, skoro ponoć niezbyt jest tu lubiana?

Carly

Alfa pokręciła łbem. - Moi drodzy, stworzyło się bardzo wiele nieporozumień. Co wy na to, by rozpocząć głosowanie od początku, od zera? Niech zgłoszą się teraz dokładnie wszyscy którzy chcą, a ci, którzy będą głosować, niech oddadzą głosy według swych przekonań i argumentów. Żeby znów nie było gmatwaniny, kandydat który się odezwie z jakimkolwiek nakazem, żalem czy problemem, zostanie wyeliminowany - mówiąc to zeskoczyła z głazu po raz wtóry i położyła wszystkie kamyczki na środek - Zasady takie jak wcześniej, z tym że ci, którzy chcą startować, stają dokładnie tutaj. I nie wycofują się do końca wyborów - narysowała łapą przeciągłą kreskę niedaleko swego podestu i wróciła na swoje miejsce.

Jennifer

Effy westchnęła. Będzie sporo zamieszania... Oj... Sporo. Niemniej wadera nie stanęła za linią. Odsunęła się na bok. Nawet jeśli by wygrała to nie chce narażać się na wieczną zazdrość pazernej Bety. Nie chciała mieć wrogów, a niewątpliwie ten, który wygra będzie wrogiem Viktorii numer jeden. Ona wycofywała się z głosowania, aby dać szansę tym, którzy naprawdę na to zasłużyli.

Naomi

Nie. Tym razem Ada nie chciała przegapić swojej szansy. Szansy na skrzydła. Powoli podeszła w miejsce wyznaczone przez Carly i spojrzała z lekkim uśmiechem na obecnych. Jakie szanse miała w starciu z Viktorią? Czy postawa Bety zniechęciła członków Watahy? Może tym razem inaczej zagłosują. Ciekawe, kto jeszcze się zgłosi.