Brama

Yenn

Yenn popatrzyła na Ravena, sama była wyczerpana, ale on na pewno bardziej.
Wilczyca podniosła się powoli do góry i nadal celując kamieniem w lisa wstała na cztery łapy i popatrzyła w wielki ogień przed sobą. Tak, ten ogień był inny niż taki zwykły, normalny. Tak jak by z innego świata, a może?

Wheat

Wheat, błyszcząc równie karminowymi co u lisa oczami, skoczyła znów na brata. Uwolniła się, zgadłyście, moje dzieci. Tym razem z większą siłą i natarczywością, wbijając się pazurami w jego kark.

Viktoria

Na niebie pojawiła się mały, czarny punkcik, który stawał się coraz większy i większy. W końcu nad polem bitwy w pełni ukazała sylwetka czarnej wadera. Wylądowała ona obok Samuela.
- Witaj, przyjacielu. Pomyślałam, że przyda Wam się pomox. Czekam na rozkazy - rzekła. Na jej pysku pojawił szeroki uśmiech. Uśmiech, który pragnął mordu.

Morte

Morte po długim szukaniu przyszła tutaj.
Krwawiła obficie, mogła zginąć ale... Nie! Nie da waderze za wygraną. Warcząc wściekle niczym "piła" rzuciła się na Wheat i zwaliła ją z Samuel'a. Przygniatając tym samym do ziemi.
Nie dam Ci za wygraną-ryknęła i zatrzasnęła ją pod swym ciężarem.
Jej oczy płonęły wściekłością, lecz nie zrobi nikomu nic złego... Na razie.

Wheat

[Nie podałaś/eś konkretnej twej pozy, więc...]

Wheat, z wyrazem twarzy zombie, uniosła lekko wargi, odsłaniając rząd zębów, wśród których brakowało lewego kła... podkuliwszy tylne łapy, zadała waderze szybki cios w brzuch i zrzuciła ją z siebie. W tym samym momencie szybka rozmazana plama wystrzeliła nie wiadomo skąd, zadając jej rany dziobem. Wheat wstała i, niemalże ignorując jastrzębia, spojrzała z zachwytem na ogień.

Morte

Morte rana prysnęła pozostawiając na waderze kapki krwi.
Wilczyca warknęła i nie zwracając na nic. Kompletnie nic, a jej prawie białe ślepia po raz kolejny zalały się krwią. Potrząsnęła delikatnie łbem, gdyż prawie wszystko było rozmazane.

Viktoria

Beta podleciała do złotowłosej wilczycy.
- Pozwól, że Ci pomogę. Jestem pełna energii. Wheat, idiotko, co ty robisz? Wstawaj i się ogarnij! O nie, czuję tu magię. Co Ci jest, moja droga? - mówiła i co rusz patrzyła na wilki w okiło. Jeśli będzie trzeba będzie je leczyć zaklęciami.

Wheat

Jastrząb świsnął raz jeszcze ku górze, by po chwili zapikować w dół wprost w głowę wilczycy. Wyciągnął przed siebie szpony, by wbić je w czaszkę, oczy, czy coś jeszcze, co się tam nawinie.

Wheat wyszczerzyła się do lisa. Spojrzawszy po wszystkich zebranych obłędnym wzrokiem, schyliła łeb i z rozpędu zderzyła się z bratem, uderzając go w żebra.

Samuerian

/Wheat, czytaj uważnie posty. Morte Cię stąd zabrała.../

Samuel jednak dalej trzymał zaklęcie, a przez jego głowę przelatywało mnóstwo najróżniejszych myśli... Tyle spraw, tyle rzeczy... Jego energia spadała, potrzebował pomocy i to szybko. Zwłaszcza, że od kiedy wzmocnił zaklęcie pochłaniało ono o wiele więcej mocy z jego rdzenia niż wcześniej.

Morte

Morte popatrzyła na Betę wody z wściekłością gdyż nie wiedziała kto to, bo widok nadal był zamazany.
Po chwili potrząsnęła gwałtownie łbem i zobaczyła że to Viktoria.
Duża rana na brzuchu, ale poza tym wszystko jest ok-powiedziała do wadery.
Poza tym lis ją omotał, no i tak jak by wszystko psuje-dodała i podskoczyła do góry, tym samym łapiąc jastrzębia za łepek i przygniatając go łapą do ziemi.
Zwykle się mnie trzymacie, więc dzisiaj też-warknęła do niego i go pogłaskała, ten zaś wzbił się w powietrze i już jej nie atakował tylko nad nią krążył.

Seuta

Nagle, w blasku tęczy promieniując wszystkimi barwami i pozwalając obecnym grzać się w swym świetle pojawił się z odsieczą jednorożec. Jednorożec zarzucił tylko grzywą rżąc donośnie i zaraz pokłusował w stronę wszystkich walczących z lisem. Widząc wilka, najwyraźniej słabnącego lekko go odepchnął i wycelował kopyto w stronę lisa mrucząc pod nosem jakieś słowa. Zaraz też przejął zaklęcie, na co tarcza wokół lisa zamigotała różnymi barwami.

Morte

Morte uśmiechnęła się z lekka gdy zjawił się jednorożec.
Widziała już że następny mag słabnie. Jastrząb zaczął również wściekle krążyć nad Wheat. Wilczyca zaś zaczęła się do niej czaić. Chciała by się w końcu uspokoiła, bo na własne życzenie może stracić posadę Alfy.

Wheat

[Nie, to ty je czytaj, Sammy. Uwolniła się i wróciła.]

Jastrząb przez chwilę jeszcze lewitował, a potem zaczał się rozpływać. Drobinki rysika opadały powoli na ziemię. Zszedł z kursu i zamachnął bez ładu resztkami skrzydeł. Potem zapikował w dół i rozbił się ostatecznie o ziemię, a jego resztki wsiąkły w podłoże.

[Nie piszę jako Wht, bo czekam na twą reakcjonen.]

Viktoria

Ach, tyle wilków potrzebuje pomocy, lecz tylko jednemu Beta może pomóc. Nie myśląc dłużej podbiegła do Samuela i odepchnęła go.
- Subsidio!* - krzyknęła i skinęła łbem do Sammy'eg, by odpoczą. Ona ma dużo energii do wyczerpania...

*Subsidio - wzmocnienie. Umocnienie zaklęcia, w tym przypadku rzuconego przez Samueala.

Seuta

Gerard zaś trzymał dalej barierę, a jego energia była wystarczająco silna, żeby nawet wzmocnioną siatkę utrzymać jeszcze przez dłuższy czas. Wbił spojrzenie w lisa i przemówił, powolnym i spokojnym głosem.
- Znowu się spotykamy... - uśmiechnął się lekko. Czuł bowiem, że energia lisa z każdą chwilą jest osłabiana... Może tak właśnie mają dojść do porozumienia?

Morte

Morte patrzyła na wszystko z ukosa, jej głównym celem była Wheat. Tylko i wyłącznie ona. Chciała by nareszcie się opanowała, ale chyba nie było to możliwe, więc wilczyca nadal się czaiła na Samicę Alfa Ognia. Była gotowa na wszelki atak, lecz rana bolała. No nic...

Hono-no Ninetails Fox

Lis zaśmiał się, mimo obecności jednorożca oraz przejęcia przez niego zaklęcia Magiczki, po czym skoczył ku barierze ze szponami. Zaczął ją drapać i zalewać ją potokiem płomieni, jednocześnie starając się uwolnić z krepującej go wody i piachu. Aby to uczynić, zapalił ponownie swe kremowe futro magicznym płomieniem.

Trzask!
Łańcuch i wąż roztrzaskane zostały na kawałki przez napór energii Hono-no. Upadły na ziemię i wsiąknęły w nią niby rozlana ciecz.

Fox zarechotał złośliwie, napierając na kopułę mocniej i mocniej. Obecność rogatego tylko go bardziej nakręciła.
- Płoń!

Na krzyk jego futro Wheat, tak jak i Istoty, pokryło się parzącym, głodnym ogniem. Płomienie nic jej nie robiły, a tylko tym, co próbowali jej dotknąć.

Samuerian

Samiec, jako że został odepchnięty odetchnął z niemałą ulgą. Zmęczenie przyćmiło go mocno, przed oczami zatańczyły światła. Więc tak wygląda wyczerpanie. Mimo to, wilk wiedząc że nie nada się już do niczego z trudem wstał i chwiejnym krokiem począł zbliżać się do zamku. Po drodze zgarnął jeszcze Kajinkę, zarzuciwszy ją sobie na plecy. Zaraz też lekko uchylił jedno ze skrzydeł bramy i przekroczył próg twierdzy. Drewniane skrzydło zamknęło się za nim głucho.

zt.

Morte

Morte nie mogła wytrzymać...
Kochana mam na ciebie sposób-zarechotała szatańsko i pobiegła w las, zaraz wróciła z dziwnie wygiętym dziwnie kawałkiem drewna, a w nim woda.
Uśmiechnęła się chytrze i chlusnęła w nią wodą. Następnie zaczęła rzucać w nią kamieniami by ją zezłościć.

Viktoria

Viktoria z oburzeniem spojrzała na przybysza z kopytami.
- Te, kucu! Ja tu zaklęcia rzucam, a ty mi w tym przeszkadzasz? No, doprawdy - rzuciła jak gdyby widok jednorożca był dla niej czymś zwyczajnym.