Brama

Morte

Morte powoli skoczyła na ziemię, a na pysku widniał uśmiech.
No jakieś zmiany-pomyślała i podeszła do liska i dwóch wader,a na jej mordce wciąż widniał uśmiech, miły uśmiech.

Ohme

/Tu Viki/

Beta wstała i stanęła obok Eleny. Uśmiechnęła się do niej i przeniosła wzrok na lisa. Bystre oczy wadery zalśniły. Wow, twarzą w twarz z 35-cio metrowym żywym ogniem! Suuuper!

Hiretsuna Shinigami

Hiretsuna zmaterializował się obok Viktorii. Jego zwykle białe, puste ślepia były teraz poprostu czerowne jakby ktoś wlał do nich krew a spojówki były takie jak kocie, poprostu pionowe i wąskie. Wilk wpatrywał się w Hono-no prosto w jego ślepia. Poszedł na dłużej jednak wrócił. Czy wy myśleliście że zostawiłby Elenę z tym dziewięcioogoniastym czerwonym stworkiem? Skądże. Na mały dodatek dwa kły wystawały z pyska wilka a ten wyglądał niczym szablozębny.

Elena

Elena uśmiechnęła się do swego ukochanego i delikatnie pocałowała go w policzek. Jakie to było podnoszące na duchu, gdy widać jak ta druga istota, którą się kocha tak bardzo martwi się i troszczy o tą, którą kocha. A tą, którą kochał Hiretsuna była Eleną. I nikt z tu obecnych chyba nie wiedział co w kilka ostatnich dni się wydarzyło w jej życiu. Kto wie jakie jeszcze rzeczy się zmienią.

Hiretsuna Shinigami

Ten na pocałunek w policzek uśmiechnął się a długaśne dwa kły zniknęły.
- Myślałaś że zostawiłbym cię z tym burkiem? - zapytał wskazując macką na Hono-no.
- Zmieniło się coś odkąd poszedłem? - zapytał.

Elena

- Wiem, że mnie nie zostawisz. A poza faktem, że ten burek trochę się uspokoił i zmęczył...to... nie, nic się nie zmieniło. - zaśmiała się cicho i puściła oko do Viktorii. Przyjaciółka za pewne zrozumie owy porozumiewawczy gest. Tak, ona i Hiretsuna teraz są razem. Ale będą plotki chodziły po całej krainie! U la la!

Hono-no Ninetails Fox

Hono-no, bezczelnie zignorowany i wyrzucony w kąt, wyprostował się na całą swą wysokość i parsknął głośno. Skoro wadera nie zamierzała odpowiedź na jego pytanie, to nic tu po nim, czyż nie? Zastrzygł więc swymi uszyma, machnął zamaszyście dziewięcioma kremowymi, przywodzącymi na myśl futerkowe wstęgi ogonami, po czym odwrócił się. Na chwilę jeszcze tylko stanął, zerkając na zniszczoną, pokiereszowaną bramę.
- Shuufuku* - rozkazał krótko, a moment później bramę objęły nagle dzikie, pomarańczowe, sypiące na wszystkie strony iskrami płomienie. Wszystko jednak skończyło się zaledwie po sekundzie, ukazując ponownie mur oraz wielkie wrota... naprawione. Wyglądające tak, jak gdyby całej tej zaciekłej i straszliwej walki z Dziewięcioogoniastym w ogóle nie było.
A lis tylko skinął z ukontentowaniem, a potem zniknął. Od tak, pożarty przez nagły wybuch szkarłatnego, jaskrawego ognia. I już go tutaj nie było. A gdzie był? Ach, to już jego słodka tajemnica. Czy jeszcze się pojawi? Z pewnością...

*Shuufuku - jap. Naprawienie/naprawa/napraw się.

Hiretsuna Shinigami

Wilk spojrzał na Hono-no dziwnym wzrokiem mówiącym że nie daruje mu tego i owego. Spojrzał na Elenę, cmoknął ją w policzek.
- Ja się zbieram. Mam kilka spraw do załatwienia. - szepnął i mgła w sekundzie owinęła jego ciało. Słychać było tylko delikatne "Psss..." a było to jego ciało które wyparowało. Pozostało po nim tylko na ziemi kilka kruczych piór które z podmuchem wiatru odleciały w strone drzew. z.t.

Morte

Ufff, ale się tutaj zasiedziałam!-warknęła sama do siebie.
No nic.. Spadam stąd-dodała, tyle że teraz z uśmieszkiem i zaczęła iść, truchtem. Lecz nagle dostała ''kopa'' i w mgnieniu oka zniknęła z tego miejsca.
zt

Elena

- I na nas pora. - powiedziała do Fouxa i wstała. Otrzepała ciało z kurzu i po prostu zaczęła iść w stronę swojej restauracji. Trzeba ogarnąć dostawy do sklepu i przygotować produkty do potraw... tyle na głowie a tak mało czasu! Ptak leciał obok Eleny i tak razem zniknęli za drzewami.

[zt]